My Own Story - Mijn leven + het zesde
Vrijdag 12.10.2018
Als er nog mensen zijn die dit lezen, dan wil ik jullie heel erg bedanken. Bedankt voor het wachten, bedankt voor het geduld, bedankt voor het vertrouwen. Iedereen die mij kent, weet dat ik soms nogal chaotisch ben en dat ik heel veel tijd spendeer aan schoolwerk, waardoor mijn blog (s) jammer genoeg soms op de achtergrond verdwijnen… Maar ik ga mijn best doen terug wat meer te schrijven, want ik mis het!
Ook al is het al oktober, toch wil ik graag weten hoe jullie zomer was. Druk, vol verhalen, onvergetelijk? Wacht, dat was mijn zomer. 😉 Deze zomer was de beste zomer die ik me kon inbeelden, net als de drukste zomer tot nu toe. Ik ben maar 3 volledige weken thuis geweest, voor de rest was ik altijd wel ergens aan het genieten. Over Griekenland heb ik al uitvoerig verteld, maar ook in Portugal en Frankrijk was het puur genieten.
Ondertussen zit ik al bijna anderhalve maand in mijn laatste jaar van het middelbaar. Een gegeven dat ik heel moeilijk vind om te vatten, een gegeven dat me op verschillende vlakken zwaarder valt dan ik had verwacht. Ik had heel veel zenuwen om aan mijn laatste jaar te beginnen, maar ik keek er ook wel naar uit. Nog één laatste jaar in één grote groep (dit jaar zijn we terug 1 grote klas Humane) herinneringen maken, vriendschappen sluiten voor (verdere periodes van) ons leven, ik zag het al helemaal zitten.
Maar al van dag 1 werd ons duidelijk gemaakt dat het zesde niet alleen het leukste jaar gaat worden, maar ook het drukste. En dan heb ik het letterlijk over "het meeste druk". De hele namiddag van de eerste schooldag ging over de scriptie die geschreven moet worden en hoe belangrijk de studiekeuze is die we binnenkort zullen moeten maken. De keuze die de rest van ons leven gaat bepalen, lijkt wel.
En alhoewel ik me hier natuurlijk al lang van bewust was, werd de stresskip in mij heel bang. Wat als ik het niet ga aankunnen? Wat als ik volgend jaar een verkeerde keuze maak? Hoe moet ik in hemelsnaam een goede scriptie schrijven?
Die angst is er nog steeds. Het zesde is zwaar, nu al. Ik hou van mijn klas en ik maak heel veel plezier met mijn vrienden, maar het lijkt of elk punt zoveel betekenis en invloed heeft nu. Alles lijkt veel zwaarder door te wegen, zo ook de druk op mijn schouders... De afgelopen 2 weken heb ik veel momenten gehad dat ik het even niet zag zitten, dat alles leek tegen te zitten. Hoofdpijn, moeilijke toetsten, vallen tijdens het dansen waardoor mijn knie al een hele week pijn doet en blauw ziet (het leven van een -moderne- danseres 😇) Maar zoals Billie dinsdag tegen me zei; geen paniek! Ik sla me er wel door, zoals ik de laatste 5 jaar ook altijd al gedaan heb. Thanks, Bil! 💖
Sorry voor het ietwat negatievere artikel, ik moest het even van me afschrijven. Volgende keer ben ik weer vrolijker, ik beloof het!
Veel liefs,
Mirte xxx
Als er nog mensen zijn die dit lezen, dan wil ik jullie heel erg bedanken. Bedankt voor het wachten, bedankt voor het geduld, bedankt voor het vertrouwen. Iedereen die mij kent, weet dat ik soms nogal chaotisch ben en dat ik heel veel tijd spendeer aan schoolwerk, waardoor mijn blog (s) jammer genoeg soms op de achtergrond verdwijnen… Maar ik ga mijn best doen terug wat meer te schrijven, want ik mis het!
Ook al is het al oktober, toch wil ik graag weten hoe jullie zomer was. Druk, vol verhalen, onvergetelijk? Wacht, dat was mijn zomer. 😉 Deze zomer was de beste zomer die ik me kon inbeelden, net als de drukste zomer tot nu toe. Ik ben maar 3 volledige weken thuis geweest, voor de rest was ik altijd wel ergens aan het genieten. Over Griekenland heb ik al uitvoerig verteld, maar ook in Portugal en Frankrijk was het puur genieten.
Ondertussen zit ik al bijna anderhalve maand in mijn laatste jaar van het middelbaar. Een gegeven dat ik heel moeilijk vind om te vatten, een gegeven dat me op verschillende vlakken zwaarder valt dan ik had verwacht. Ik had heel veel zenuwen om aan mijn laatste jaar te beginnen, maar ik keek er ook wel naar uit. Nog één laatste jaar in één grote groep (dit jaar zijn we terug 1 grote klas Humane) herinneringen maken, vriendschappen sluiten voor (verdere periodes van) ons leven, ik zag het al helemaal zitten.
Maar al van dag 1 werd ons duidelijk gemaakt dat het zesde niet alleen het leukste jaar gaat worden, maar ook het drukste. En dan heb ik het letterlijk over "het meeste druk". De hele namiddag van de eerste schooldag ging over de scriptie die geschreven moet worden en hoe belangrijk de studiekeuze is die we binnenkort zullen moeten maken. De keuze die de rest van ons leven gaat bepalen, lijkt wel.
En alhoewel ik me hier natuurlijk al lang van bewust was, werd de stresskip in mij heel bang. Wat als ik het niet ga aankunnen? Wat als ik volgend jaar een verkeerde keuze maak? Hoe moet ik in hemelsnaam een goede scriptie schrijven?
Die angst is er nog steeds. Het zesde is zwaar, nu al. Ik hou van mijn klas en ik maak heel veel plezier met mijn vrienden, maar het lijkt of elk punt zoveel betekenis en invloed heeft nu. Alles lijkt veel zwaarder door te wegen, zo ook de druk op mijn schouders... De afgelopen 2 weken heb ik veel momenten gehad dat ik het even niet zag zitten, dat alles leek tegen te zitten. Hoofdpijn, moeilijke toetsten, vallen tijdens het dansen waardoor mijn knie al een hele week pijn doet en blauw ziet (het leven van een -moderne- danseres 😇) Maar zoals Billie dinsdag tegen me zei; geen paniek! Ik sla me er wel door, zoals ik de laatste 5 jaar ook altijd al gedaan heb. Thanks, Bil! 💖
Sorry voor het ietwat negatievere artikel, ik moest het even van me afschrijven. Volgende keer ben ik weer vrolijker, ik beloof het!
Veel liefs,
Mirte xxx
Reacties
Een reactie posten