My own story - Griekenland

Terwijl ik dit schrijf, zit ik in een diep zwart gat. Een gemis in mijn hart. Want ik ben sinds gisteren terug thuis in Antwerpen en de Griekenlandreis is dus officieel afgelopen.

Al sinds de lagere school was ik bezig over die spectaculaire reis naar Griekenland. Ik keek er al zo lang naar uit! Ik kon dus 18 juli niet geloven dat ik echt op Brussels airport was, op weg naar Griekenland. Ik had er zoveel zin in en kon in mijn wildste dromen nog niet bedenken hoe geweldig die 2 weken gingen zijn. 

Ik heb altijd al van Griekenland gehouden. Al sinds ik een klein kindje was, ga ik samen met mijn papa om de zoveel jaar naar Paros. Griekenland is één van de mooiste landen op de wereld, (ook al heb ik nog lang niet alle landen gezien, dit is een feit.) met prachtige natuur en een interessante geschiedenis. De geweldige mr. Van den Broeck kon heel levendig en gepassioneerd over deze geschiedenis vertellen, maar de helft van de tijd was ik toch afgeleid door het mooie uitzicht en was ik wel ergens een foto van aan het nemen. Sorry, meneer VDB, het was sterker dan mezelf. 😊

Er zijn zoveel momenten geweest dat ik luidop tegen mijn vrienden zei: 'Wij lopen hier nu echt hé, wij zijn in Griekenland. Hoe zot is dat?!' En nu het gedaan is, lijkt het alsof ik er nooit geweest ben. Al voel ik het wel aan de pijn aan mijn lachspieren. Ik heb zoveel gelachen, elk moment van elke dag was leuk en elk moment zit voor altijd in mijn hart. 

We hebben zoveel meegemaakt; diefstal, een hittegolf, bosbranden, overstromingen, onweer, avonturen op de nachtboot, dansen en zingen (zelfs met leerkrachten), een maansverduistering en op de allerlaatste dag ook nog eens een dubbele regenboog. Voor moesten we nog niet genoeg speciale dingen hebben gezien. 

Een paar woordjes van dank ... : 

Maarten en Yannick, jullie zijn mijn nieuwe therapeuten vanaf nu. 😉 Ik ga onze diepe gesprekken op de boot niet snel vergeten, bedankt om jullie geweldige zelf te zijn! Jullie krijgen van mij alletwee een dikke 10/10!  Eén puntje van kritiek; ik ben de enige die mag lachen met mijn lengte 😉 xoxo 

Alexia, Rani & Kiran, ik ben zo blij dat ik jullie heb leren kennen! Jullie zijn zulke lieve meiden en ik heb zo hard kunnen lachen met jullie. Alexia en Rani, jullie verdienen veel meer dan jullie zelf beseffen! En Kiran, ik hoop dat ik ooit net zo zelfverzekerd als jij kan zijn en alle gordijnen van de wereld kan rocken alsof ze speciaal voor mij gemaakt zijn. 😉 Ik hou van jullie!

 
Liefste Lotje, deze reis zou nooit zo perfect kunnen zijn geweest als jij er niet was bij geweest. Je bent er elke seconde van de dag voor me geweest, je was er om samen te lachen, om samen de weg kwijt te geraken in de vele straten, om te dansen, om mijn haar in te vlechten, ... Je betekent zoveel voor me en deze twee weken ben je voor mij beginnen aanvoelen als een echte zus. Het voelt raar aan dat ik je nu niet meer moet wakker maken, omdat jij maar weer eens door je wekker heen slaapt. Bedankt voor de geweldige twee weken, I love you! 

En voor de rest van de groep, leerlingen én leerkrachten, bedankt bedankt bedankt. Jullie waren de beste groep die ik me kon inbeelden. Deze reis zit voor altijd in mijn hart en jullie hebben allemaal jullie eigen speciale plekje. Bedankt. Dit was de reis van mijn leven.  

Lots of love, 

Mirte xxx 💞