My own story - leve bomma en bompa

Ook al heb ik al lang niet meer geschreven, toch vond ik het nodig dat ik nu even de tijd vrijmaakte om 2 belangrijke mensen in mijn leven even in de bloemetjes te zetten; mijn bomma en bompa. 
Wanneer ik om me heen kijk, naar mijn omgeving, merk ik dat ik in de minderheid ben wanneer ik zeg dat ik langs beide kanten mijn beide grootouders nog heb. En al lijkt het onmogelijk, toch hoop ik dat ik dit nog heel lang kan zeggen. 

Mijn bomma is iemand die alles zou doen voor haar kleinkinderen, iemand die gelukkig is wanneer haar kinderen en kleinkinderen dit zijn. Iemand die haarzelf (veel te) vaak opzij zet voor het welzijn van haar (klein-) kinderen. Iemand die ik doodgraag zie en waar ik me altijd goed bij voel. 

Mijn bompa is iemand waar ik veel respect voor heb en waar ik altijd met veel interesse naar luister. We hoeven niet veel tegen elkaar te zeggen om elkaar te begrijpen, we zijn een team en dat blijft hopelijk nog heel lang zo. 

Het is een veilig gevoel te weten dat zij er zijn en ik krijg spontaan een glimlach op mijn gezicht wanneer ik hen zie. Ik zie het als mijn taak, als oudste kleinkind zijnde, om hen trots te maken en om van zoveel mogelijk tijd samen te genieten. 

En al zeg ik het hen veel te weinig, ik zie ze doodgraag. Al mijn grootouders, trouwens. 

Liefste bomma, een heel gelukkige verjaardag. Ik wens je alles wat ik wensen kan. Maar het meest van al nog heel veel mooie momenten, dicht bij mij. 

Heel heel heel veel liefs, 

Mirte xxx ❤❤❤